بسم الله الرحمن الرحیم
🔻 منتظران واقعی حضرت حجت (عج) — که روحمان فدایش باد — در دوران غیبت کبری، وظایف سنگین و مسئولیت‌های خطیری بر عهده دارند که تنها به دعا برای فرج محدود نمی‌شود. این وظایف را می‌توان در چند محور اصلی خلاصه کرد:
۱. خودسازی اخلاقی و معنوی (تهذیب نفس)
این مهم‌ترین و زیربنایی‌ترین وظیفه است. منتظر باید خود را به آینه‌ای از اخلاق و سیره امامش تبدیل کند.
· اقتدای عملی: کسب فضایل اخلاقی مانند صداقت، امانتداری، عدالت، مهربانی و تقوا. امام صادق (ع) می‌فرمایند: «کونوا دَعاةً لِلنّاسِ بِغَیرِ ألسِنَتِکُم»؛ مردم را با غیر زبان‌هایتان (با اعمالتان) به سوی خدا دعوت کنید.
· پیراستن دل از رذایل: دوری از کبر، حسد، غیبت، دروغ و هر صفت ناپسندی که مانع از حضور در محضر امام می‌شود.
۲. دانش‌افزایی دینی و بینش سیاسی-اجتماعی
غیبت، زمان جهل و بی‌خبری نیست، بلکه زمان آزمون عقل و خرد است.
· شناخت امام: کسب معرفت عمیق نسبت به مقام، اهداف و سیره امام عصر (عج). این شناخت، پایه و اساس انتظار است.
· آگاهی از زمانه: منتظر واقعی باید نسبت به حوادث و فتنه‌های زمان خود آگاه باشد تا فریب دشمنان و مدعیان دروغین را نخورد. امام علی (ع) می‌فرمایند: «اِعْرِفُوا الْحَقَّ تَعْرِفُوا أَهْلَهُ»؛ حق را بشناسید تا اهلش را بشناسید.
۳. عمل صالح و تلاش برای اصلاح جامعه (امر به معروف و نهی از منکر)
انتظار، یک حالت انفعالی نیست، بلکه یک جنبش و حرکت مستمر است.
· ایجاد محیطی آماده: تلاش برای گسترش عدالت، احسان و امنیت در سطح خرد (خانواده و محله) و کلان (جامعه). هر عمل صالحی، گامی برای زمینه‌سازی ظهور است.
· مقابله با ظلم و فساد: منتظر نمی‌تواند در برابر بی‌عدالتی‌ها سکوت کند. او با زبان، قلم و عمل خود، به اندازه توان، با منکر مبارزه می‌کند.
۴. دعا و نیایش برای فرج و ارتباط معنوی با امام
این کار، هم نشانه عشق و اشتیاق است و هم یک پشتوانه روحی و معنوی.
· دعا برای تعجیل در فرج: این دعا، در حقیقت اعلام آمادگی و درخواست برای تحقق حکومت جهانی عدل است.
· زیارت عاشورا و ناحیه مقدسه: این زیارات، پیوند عاطفی و عقیدتی مستحکمی بین منتظر و امامش ایجاد می‌کند.
· توجه قلبی دائم: یاد و نام امام (عج) همواره در قلب و ذهن منتظر زنده است.
۵. انتقال ارزش‌ها و تربیت نسل منتظر (کار فرهنگی)
منتظران مسئولیت دارند فرهنگ مهدویت را زنده نگه داشته و به نسل‌های بعد منتقل کنند.
· تبیین فرهنگ ناب مهدویت: دور کردن این فرهنگ از خرافات و تحریف‌ها و معرفی چهره حقیقی امامت.
· تربیت فرزندان صالح: پرورش نسلی که عاشق امام زمان خود باشند و برای ظهورش تلاش کنند.
۶. وحدت و انسجام جامعه اسلامی
یکی از بزرگ‌ترین موانع ظهور، تفرقه و پراکندگی امت اسلامی است.
· تقریب مذاهب: تأکید بر مشترکات و پرهیز از توهین به مقدسات دیگران.
· همدلی و تعاون: کمک به همنوعان و ایجاد پیوندهای برادری در جامعه.
نکته پایانی:
این وظایف، جدا از هم نیستند؛ یک منتظر واقعی، همزمان در حال خودسازی، آگاهی‌بخشی، عمل صالح، دعا و وحدت‌آفرینی است. او مانند کسی است که در کشتی نشسته و همزمان هم خود را نجات می‌دهد و هم در نجات دیگران می‌کوشد.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «أَتَزْعُمُونَ أَنَّكُمْ بِانْتِظَارِنَا؟ … آیا گمان می‌کنید که منتظر ما هستید؟ پس اِعْمَلُوا بِالْوَرَعِ وَ مَجَاهِدَةِ النَّفْس؛ پس با پرهیزگاری و جهاد با نفس عمل کنید.»
پس منتظر واقعی، “ساخته‌شده” است، نه “نشسته”. ظهور او، در درون خودش آغاز می‌شود و سپس در جامعه متجلی می‌گردد.
یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
